AMINEA

AMINEA

regio Campaniae, populi Aminei, qui sunt eius agri cultores, qui postea dictus est Falernus. Unde Aminea vina olim dicta sunt Falerna a regione nimirum nomen sortita; non, ut Servius somniat, ab eo quod sine minio essent, h. e. alba, et ruboris expertia. Macrob. Saturn. l. 3. c. ult. Uvarum ista sunt genera; Aminea, scil. a regione. Nam Aminei fuerunt, ubi nunc Falernum est. Virgil. tamen videtur Amineam vitem extra Falernum agrum collocare, Georg. l. 2. v. 95. his verbis:

Purpureae, Preciaeque, et quo Te carmine dicam

Rhaetica? nec cellis ideo contende Falernis.

Sunt et Amineae vites, firmissima vina.

Non omittendum hîc, aliquos in Virgilio legisle Tamineae vites. Vide Scal. in Fest. Quidam intelligunt genus uvarum, quae austerae sunt. Nam Galenus l. 6. κατα τόπους dixit, ςταφύλας αὐςτηρὰς Α᾿μιναίας Quem sequitur Aetius et Α᾿μιναίας explicat τὰς ςτυφούσας, h. e. astringentes. Huc etiam accedit, quod Dioscorides Aminaeas exigit in conficiendo Omphacio. Alciatus vinum huius generis interpretatur ἄμεινον, quia optimum. Notandum quoque duplicem fuisse Aminaeam, minusculam et maiorem, quod docent Cato de R. R. c. 6. et Varro l. 1. R. R. c. 25. iisdem verbis. Genus quoddam Amineae Varro vocat Scantianum, quod et Plin. commemorat, l. 14. c. 4. Porro fertilitatem Amineae celebrat ex Varrone Auctor Geoponicwn, l. 5. Hesychius: Αμιναῖον, δἰ ἑνὸς ν, τὸν οἶνον λέγει. ἡ γὰρ Πευκετία, Α᾿μιναία λέγεται. Nic. Lloydius. Vide et Aminniae Uvae.